Son zamanlarda atın görmesine ilişkin yapılmış araştırmalar binicilik sporunu direkt olarak etkileyen sonuçlar doğurmuştur.

Batı Avustralya Üniversiteden ,Alison Harman ve diğerleri tarafından yürütülmüş araştırma Equine Veterinary Journal (Eylül 1999) dergisinde yayınlanmıştır. Araştırmanın bir parçası gözlerin ebatları ve gözün arka tarafında yer alan ışığa duyarlı alanların haritalandırmasıydı. Görme alanları tespiti yapılmış ve kafa hareketlerin görme arasındaki ilişkiyi bulabilmek için davranış testler gerçekleştirildi.Araştırmacılar,bulguların doğrultusuna atların uzak mesafede duran nesneleri görebilmek için kafalarını kaldırmak zorunda olduklarını düşünmektedir. Çünkü atların binocular(her iki gözün birlikte yaratıkları net görüntü) görme alanı burunlarının aşağısına doğrudur.Ayrıca anlının önünde gözlerin yansal yerleşmesinden dolay kör bir nokta söz konusudur.

Atın burnunun gövdesine yaklaştığında hemen önündeki alanı görme imkanı yoktur.Araştırmacılar ,kör alanının atın genişliği kadar olduğuna inanmaktadır.

At toplu halde çalışırken hemen önündeki alanı görmediğinden biniciye güvenmekten başka çare yoktur.Araştırmacılar ,atın bu pozisyonu alabilmesi için biniciye ilere derece güvenmekle birlikte itaat etmeni gerektiği sonucuna varmışlardır.Tabi bu bir Dresaj atı için geçerlidir.Bir engel atı ise ,Maniye yaklaşırken mesafe ve yüksekliği tahmin edebilmesi için kafasını kaldırabilmeli ve binokular görüş için ileriye bakabilme imkana sahip olmalıdır.

Bu yüz den ilk aşamalarda Dresaj eğitimine tabi tutulan Engel atlarının ,engele yaklaşabilmesi ve binocular görüşten faydalanabilmesi için ,engele yaklaşırken kafasının duruş acısı yukarıa doğru değiştirmesini müsaade edilmelidir.

Kaynak:Equine Veterinary Journal (1999) 31(5) 384-390